Pass - Pass Game of Life

We all have played that game - pass the parcel. Where music is played in background, parcel (pillow or ball or such object) is passed in the circle. Suddenly music stops! Person who has the object gets out. Sometimes we make that person act/do something. If you have not played this game from long time, gather few people and play. While playing observe your emotions and thoughts, feelings and sensations. Ask others also about their inner world and weather. 

Why? Because life is nothing but passing the parcel game. Played just for fun of it. In life whether you are in or out. You can't keep anything with you.

Actually the ball (parcel) is The Life-force, that dynamic energy which passes through you. In life you can't keep anything with you for longer than the time, as you never know when the music of life will stop. The energy which is getting passed will end at you. 

You might be any kind of player, slow or quick, teasing one or frighten one, wishing to get out first or want to win or want to play the music and enjoy the show, and many many more. Energy, the life-force can stop at anyone. If you are the one making others the play then to be unbiased, equality are things running to your hand as you are somewhere controlling the energy.

A game where we want to give something. That to without keeping or hoarding it. At the end the parcel never belong to you. That energy never was yours and though you felt like it's yours. In whole or nature this pass the parcel games with multiple forms of energies going on. Some in form of matter and some in form of energy in motion and some in form of just thoughts and ideas and maybe more. That's where the first difference between game and life begins. Second is the parcel never remains the same in life, unlike the game. 

Yes, what you give comes back to you. Sometimes many many times more. As we say what you sow you ripe. Sometimes it doesn't come stops at somewhere else and you need to wait for game to restart. You are not dead or out, you are still part of that circle. Continuously reciving and giving. Reciving air, taking oxygen for the use and giving back CO2 and passing air back. The cycle continues whether it's air, water or earth. Forms changes, essentially all remains the same. 

There is one more difference too, the person doesn't get out like in a game if parcel is with them when music stops. In real life person is out when it looses the capacity to give. That also means not able to receive. The life becomes more beautiful when person finds giving is love. Though there is a big catch there in Giving. Maybe some other day and other time it will be given and passing will continue. 

As I reflect on Giving, all above thought I pass on. Which started with one idea of giving is equal to passing. Leading one point to another and building those connection, relations, this whole is made. 

Same way we are that tiny dot in the circle of nature. So enjoy the moment you received and what you give. Enjoy the moment when someone else recives and gives. Make your own strategy to enjoy the most out of the game. 

A boy from mumbai

A boy from Mumbai who used to consider himself smart and shy. In deep down he wanted to serve and bring change, holding courage and love. Though never knew what all that means. 

From love to art, where he couldn't do much nor was it allowed and opportunities were small. He swam in science. Drawn to some unheard call, with an unsettled mind and deep longing of flirty heart. He explored the world.

Stubbornness was seen quite a lot in those early days starting to melt. Converting itself into steadfastness. With shifting goals and swinging between diverse choices. Variables so many, giving respect to each and taking them all together tried to balance the equation. He knew from within, the need of that One Constant. Without which this equation of life is impossible to solve. Constant is there in many forms as 'one' is present on both the sides and sometimes drives crazy to find the way. Each moment and in every element, his search is on to find that constant. To see, to hear, to feel that constant jingling every day. 

Namaste! That's me Dharti Vaibhav. Why Dharti ?

First she is the Giver, The Mother. Recently again I came across that quote which says, ' we all are a mother in whom God is waiting to be born.'

Dharti revolves around the light, the Truth. Yet because of the spinning of life, learning to accept light and shadow both alike. Unknowing she is holding at the core the same fire as the Sun. 

She is huge, holds all, opens up all and so variant and diverse her forms. I do relate to that a lot. 

journey from beach to mountain

I was broken

I was shaken

Nothing I had

Felt weak to

Enter in to darker

World around and within.

I just asked to be taken.

He took me,

Flung me, caressed me

Hinged and hung it

What's not there

Through which He loved me.

Taught many lessons

And made me able.

Now seating on another end, 

On mountain hill,

Because I allowed to

Be nothing,disappear and appear

Allowed to be shaped 

Yet not proper or similar.

I found the role of carrier.

Channel and channeled,

Bridge or bringer

I don't know

Feels like why to tag another name.

Just keep tagging yourself with His Name.

I was foolish to make difference between

Glacier and ocean.

Both are my lord, who are actually one.

Science and spirituality, which was perceived 

As separate.

Lord came and show it to me, how mind fools and supreme intelligence rules.

Thank you lord, thy praise I am going to sing

Through all the work. Which comes on the way.

(Journey from 2015 to 2021, Nov 17 )

કાંટો કરમાઈ જાશે

સવારથી કાંટો પકડી ને બેઢો

કાંઠે ઊભો ઊભો ઓટ ને જોતો

કંઠ ભરાઈ આવ્યો ત્યાં સુધી

કાંટો નીચે ના મૂક્યો.

'બધી રીતે તપાસ જો કરવી તી

અલગ અજબ કંઈ મળી જાય'

નિરીક્ષક ક્ષણે ક્ષણે કહેતો.

ક્ષય થઈ રહ્યો હતો ક્યાંક

અસ્ત નજીક છે એવું ભાસે

ને કોઈ ભાસે ભેખ કાંટાનો

કે મારો, પહેલા કોણ?

સાંજ પણ ચાલી ગઈ,

પણ ગમ ના ગયો.

પ્રહર કેમ આજે આમ

પહરેદાર બની બેઠો

દ્રવિત ને આમ બાંધી રહેતો.

ક્યાં ચલિત થઈ જાય

ચકિત થઈ જાય

સત્ય આમ સાવ સામે આવી જાય

ના એમ કઇ સહેલાઈથી થોડું થાય!

એટલીજ સરળતાથી એ બધું થયું.

સમય જે યમ બની, કોઈ નિયમ બની બેઠો તો

તે જ મિત્ર બની, સમીપ બની સાથે રહેતો તો.

જાણે અજાણે કેમ તેના ડર થી 

જે હતું નહિ, આભાસ બની સાયો

પ્રયાસ ને મથામણ ઘણી બધી, ગણી ના ગણી

કરી તે કાંટાથી દુર જવાની, 

વિચારો કાંટાને પકડી રહેતા જડથી, કેવા બુઢ્ઢા લાગતા

ને ત્યાં તેનું આગમન, યૌવન રસ ફેલાવતું.

પળમાં પ્રેમનો રાગ આલાપી, જતી રહી

પાંદડી થમાવી મધ્યે. 

હવે કાંટો છે તેની જગ્યા એ, તેનું કામ કરી રહ્યો.

પુષ્પ થવાની ઈચ્છા તેની પણ હતી

ખૂલી ના શક્યો ડરથી, ગુસ્સામાં તે ખીલી જેવો 

બની ગયો. છોડને તો તે પોતાનું લાગે,

તે કેમ કરી છોડે. એની ધીરજ ઘણી

જ્યાં સુધી ભણી

ના લે તે સમય સુધી

રાહ જોતો બેઠો.

એક ઘડી, કાંટો પણ કરમાઈ જશે. 

ફરીથી ક્યાંક આમ કોઈ પાંદડી પ્રસ્ફૂટિત થશે

તેને ડર નહિ હોય કોઈનો, બસ પ્રેમ રસ ભરી

કૃતજ્ઞતા ખરી ને ખુલ સે સત્ય પ્રકાશે

ક્રમ અક્રમ જે રસ્તે, પહેલી વારે કે

અનંતના દ્વારે 

ફૂલની જેમ કાંટો પણ કરમાઈ જશે.

એક દી કાંટો નહિ બસ ફૂલ બની

બધે સુવાસ ફેલાવશે. 

ને અત્યારના પણ ક્યાં તે ખોટો છે.

આ તો સ્થાન ને સમયમાં હજી છોટો છે

કેટલા ચક્કરે કાંટો ફૂલ થાશે. ને ત્યાં સુધી

કાંટો કરમાઈ જાશે. 

સંરચના

ઘણી બધી લાગણીઓ

ક્યાંક ધરબાઈને બેઠી,

સમાજની શરતો લાગુ

ક્યાં પડશે ગણતા?

ભાવવિશ્વ મારું આમ તો વિશાળ છે

પણ આ શબ્દોની બારી, તેની પરિભાષા

એના ખેડાણમાં કચાશ છે.

વ્યવહાર રાખશો તો આપ - લે થાશે

ઉત્તર પ્રતિઉત્તર ની જેમ ક્રિયા પ્રતિક્રિયા

આ બધા નિયમો પણ લાગશે

જાણ્યું નહોતું આ આમ વાગશે

ઘણા ઊંડા ઘા, અશ્રુ વહાવશે.

કવિનો જીવ છે મારો પણ,

વ્યાપારી કહી તું આમ ફગાવશે.

આદર્શોને પોષતા, સત્યને ખોજતા

દૂરસંચાર આમ દોષ બની

તારા સંસારમાં દોષી બનાવશે.

અંધારમાં આટલા ઊંડે ઉતરશું

તારા સાથે જન્મેલા સવાલે

દશા અમારી સારી નથી આમતો

પણ પ્રેમથી દોરાયેલા યાત્રીને

થમવાનું ક્યાંથી, ઉગવાનું ઉજાસે

દિશા અભીપ્સા નિર્ધારિત કરશે

એ સત્ય શિવ સુંદર સુધીની જાત્રા

જે સૂર્યલોકિત પથ પર મંડાશે. 

- ધરતી વૈભવ 

14 શ્રાવણ 1945

5 august 2023

 

Not well somewhere within, so I went to the well. From last Sunday to today, there is rise and fall, and plenty flown away. All I shared to the well and in hope to be well. Didn't knew I will become well, holding more on hope to be of some use. 

Letting it go. Before it get more stagnate , just putting all emotions out here as a Gujarati poem. If you can read, visit the blog. 

Some random clicked, AI generated image and few purposeful capture 

All coming together for just flowing this emotion. Which were there for almost a week now. Somewhere inside, churning , torning me apart. For new light to dawn and see the world again from fresh eyes. 

deal with death to be alive - maybe part 1

मृत्यु के साथ आप कैसे सौदा और समझोता करते हो, इसी पर आप जिंदा दिल हो की नही, सचमे जीवित हो के नही ये पता चलता हे. 

कल , कब , किस क्षण वो आनेवाला हे, उससे तो हम सब अंजान है। परंतु इतना जरूर जानते हे की, उसे आना हे। जब तक हम अमृत्व प्राप्त न करले, तब तक यह मृत्यु इस स्वरूप मे आएगा। 

आज एक मित्र के साथ अपनी कहानी (जीवनी) सांझा करते हुवे यह ध्यान में आया की जीवन के कुछ अहम निर्णय में  काल (समय और मृत्यु) ने अपना भाग खेला हे। 

पहले वो बहुत देर के बाद आता था। आजकल उसकी गति तेज हो गई हे। काल किसने देखा तो नही हे। इसलिए कैसे याद रहे वो।

हम भूल जाते हे। हम डर जाते हे।

भूलना और डर जाना यह दो काल के साथ और काल में न चल पाने के प्रमुख कारण हे। 

या तो हम समय और यम को भूल गए होते हे, या फिर उसके डर से जीवन को जिते हे। बहुत कुछ लिखा जा सकता हे यहां पर। परंतु लिखना समझना से ज्यादा जरूरी समय को अनुभव करना हे, उसकी लय, ताल के संग चलना जरूरी हे। समझ और समझ को प्रस्तुत करने के लिए भाषा यह तो आ जाती हे। ना भी आए तो कोई ज्यादा फर्क नही पड़ता। 

पिछले हफ्ते ही, विज्ञान की कक्षा मे यह सवाल आया था, की समय कैसे भौतिक राशि हो सकती है? उसका एक उत्तर समय की व्याख्या जैसे की गई हे उससे आता हे। समय यानी दो घटना के बीच का अंतर। ओर अगर वो घटना हमारे आंखो के सामने ना हुवि तो दूसरे माध्यम से उसे ढूंढते या अनुमान लगाते हे। 

विज्ञान और धर्म (religion) ने हमे कुछ तरीको से समय याने काल याने मृत्यु के साथ जीना सिखाया हे। सब अपनी अपनी समझ, क्षमता ओर शक्ति के आधार पर एक सौदा कर लेते ही मन के अंदर कही। ओर समय को भूल जाते हे। ओर जब अचानक याद आता हे, तो वो ज्यादा भय उत्त्पन करता है। उसके मोह मे कितने सारे और कार्य करते ही होंगे। 

समय की तरंग

Contd।

मेरे राम अभी भी वनवास में हे, कैसे में दीपावली मनाऊं?

मेरे राम अभी भी वनवास में हे,

कैसे में दीपावली मनाऊं?

अभी तो सीता की खोज में हे,

अंजली पुत्र से मुलाकात अब होने को हे,

कैसे पूर्ण अंजली देवे, यह सोचभी कहा से ले आऊं?

मेरे राम अभी भी वनवास में हे,

कैसे में दीपावली मनाऊं?

तेरे मेरे के खंडो में कही विभाजित हूं,

पाखंड कर, खंडहर में जीवन कैसे ले आऊं?

मेरे राम अभी भी वनवास में हे

कैसे में दीपावली मनाऊं?

में निराश हताश नहीं, उल्लासित हूं

विलासित ना हो कर संयमी बन, 

समय की साथ साथ में भी अभिलाषी हूं।

अब नही तो आज, आज नही तो कल,

मेरे प्रभु श्री राम आयेंगे।

पर 

मेरे राम अभी भी वनवास में हे,

कैसे में दीपावली मनाऊं?

जिनके घर श्री राम आने हे या पधारे है,

उनके संग थोड़ी खुशियां में भी मनाऊं।

खबर मिले तो एक लौ में भी जलाऊ ,

अपने घर में भी बुलाऊं,

थोड़ा सा सजाऊ थोड़ा सा रंगवाऊ

बर्फी नही तो दो बैर सही में जुटाऊ।

मेरे राम अभी भी वनवास में हे

कैसे में दीपावली मनाऊं?

अखंड दीपक का साधक हूं 

कैसे उसका साधन बन जाए, वही याचना करता हु।

पांच तत्वों को दशो दिशा से यही संदेशा देने कहता हूं

ओर आदेश की राह मे, तत्पर खड़ा रहता हूं।

मेरे राम कभी तो वन से लौट कर घर आयेंगे,

उसी आश में एक लौ में भी जलाता हूं।

पर

मेरे राम अभी भी वनवास में हे

कैसे में दीपावली मनाऊं?