નકલ, પ્રેરણા, પ્રભાવ અને પ્રથમ પગથિયુ કાવ્ય યાત્રા પર

નકલ, પ્રેરણા, પ્રભાવ અને પ્રથમ પગથિયુ કાવ્ય યાત્રા પર

20 વર્ષ પહેલા, અમારા વાઇસ-પ્રિન્સિપલ સાહેબે અમોને (હું અને બીજા બે મિત્રોને) તેમની ઑફીસ બોલાવ્યા. પહેલા તો ખબરના પડી શું થયુ હશે? અમને શાને બોલાવ્યા? ત્યાં પહોચ્યા ત્યારે જાણ થઈ કે, ભઈ! આ તો કવિતા લખવાની સ્પર્ધામાં મોટે ઉપાડે હા પાડી હતિને તે બોલાવ્યા. પોતાની કવિતાના ઉદાહરણ આપીને સમજાવ્યું, પ્રોત્સાહ્ન પણ હતુ, તે પણ ભાગ લેવાના હતા અમારી જોડે, મોટા લોકોના વર્ગમાં.

અરે વાહ! કવિતા લખવાની. પણ આપણને આમ કાય બહુ આવડે નહી. અટલે કરિયે શું? ક્યાંકથી પહેલા ધોરણની ચોપડી ગોતી ઘરમાથી, નરસિંહ મહેતાના ભજનને લીધું તેમા થોડાક ફેરફાર કર્યાં ને લો, હાજર કવિતા.

બીજી બેમા, ઍક પ્રભાવ નવી નવી શીખેલી કવિતાનો અને ક્યાંક પ્રેરણાના છાંટા. આમ બની ગઈ પધ્ય રચનાઓ.

હોંશે હોંશે, સ્પર્ધામાં ભાગ પણ લીધો. પહેલી વાર બાર વર્ષની ઉંમરે ઍકલા, મિત્રો સાથે જવાનું. ઈ પણ ઍક ગમ્મતજ હતી.

20 વર્ષ પહેલાં, ગ્મમત રમત ની મમત રૂપે શરૂ થયેલી યાત્રા હજુ ચાલુ છે. ઘણું શીખવાનું ને સુધારવાનું છે. 

ક્યારે થશે સમાસ?

લગાવીને બેઠો છું આશ,
ક્યારે થશે સમાસ?

શું કાયમ રહેશે પ્રયાશ?
છે અણદીઠો વિશ્વાસ!
નહિ થાય હ્રાસ
ભલે લોકો કરતા મજાક
અડીખમ રહેશે મિજાજ.

લગાવીને બેઠો છું આશ,
ક્યારે થશે સમાસ?

આજ તો તપસ છે,
શુદ્ધ પરિપૂર્ણ થવાની તરસ.
ભેદ-ભરમના તોડી શ્વાસ,
ચણતો હરિનો આવાસ
લગાવીને બેઠો છું આશ,
ક્યારે થશે હરિનો નિવાસ?

ખુલો થયો, વહેતો થયો
એકજ વાત કહેતો થયો!
કે હૃદયમાં ઉજાસ ને
સર્વત્ર સુવાસ
હરિ કરશે કૃપા અપાર
હૃદય તંત્ર ખોલો જરા.

લગાવીને બેઠો છું આશ,
ક્યારે થાશે સમાસ?

પ્રયાસ

તને શું કહું?

મને વ્યક્ત થતા ક્યા આવડે,
જોને, આ સમય વહી જાય.

જગત કાઇ નહીં પણ તારા
વક્તવ્યના પ્રયાસ છે.

મુંઝવણ ત્યારે થાય છે,
જ્યારે મંતવ્ય વધી જાય છે.

વ્યય થતો જોઈને,
વય ઘટી જાય છે.

શરીર મડ્યુ, જીવન વ્યક્ત કરવાને, વ્યતિત નહીં.

પણ વ્યક્તિઓને છોડી, આ મન ઉક્તિયાઓ મા વહી જાય છે.
ની મુક્તિની આકાંક્ષાઓ, ટકાવે, ભ્રમરાવે...

શું કહું તને?
શાને કહું?
અભિવ્યક્ત થતા મંતવ્ય કદી
ગંતવ્યે ના પહોચાડી શકે.

ઘડી ઘડીનો પ્રયાસ,
કે હવે થાય તારો વાસ, હૃદય-મંદિર અમાર.
શ્વાસ-પ્રશ્વાસ નો પ્રવાસ,

વ્યકત કરે, ફેલાવે તારા પ્રેમની સુવાસ.

- Vaibhav
(main portion - 13+4=17 & last two line addition and minor editing on 06+11<18 font="">

તારા ચરણોમા

તારા ચરણોમા, સર્વ આચરણ અરપું.

જીવન રણમાં, ચરેવતિ ચરેવતિ મંત્ર રટતુ

તારા ચરણોમા, સર્વ આચરણ અરપું.

ખુલ્લો પડ્યો છું, હરણ કરજે ક્ષુદ્રતાનો;

ભરણ કર જે, આ તરણ કરવા નીકળ્યો.

તારણો ના તણાવમા, તનાવ વધ્યો,

શરણ દે જે, મારણ દેજે કારણો નુ

તારા ચરણમાં, પલકો ને ટકાવું

તારા ચરણોમા, સર્વ આચરણ અરપું.

In few hours, when sun will rise from the east. Western parts of India will be welcoming a new year, welcoming Vikram Samvant 2075.

On night of Diwali and awaiting the dawn of new year, I offer this prayer. 

At thy feet, I offer all my behaviour.

In this Desert of Life, walk on walk on I chant...

Happy Diwali 

&

May you all have a splendid prosperous and lovely Vikram Samvant 2075

faquiri

Namaste,

After writing previous post, I had shared it at many places. One such group was satsang group on whatsapp, where one of my brother shared couplets of kabir - faquiri, मन लागे मारो फकीरी में|

Its been one of my favorite among all. The time i read that message i had just finished writing my morning diary after reading prayer from the book 'prayer and meditation' by The Mother. Things were all ready in tune, attuning myself to that vibration was not difficult at that point of time. First line came very quickly and than rest followed with minor changes till its been typed for online. 

After writing  there were some question emerging and one prominent brought out towards end was why I am doing all this? Who am I? rest fall silent. Again in evening thought of typing this as well as gujarati poem written in diary came to mind and again same question. This time to there was no answer,only, Silence. 

At night more beautiful came out and written on FB notes. [putting few parts from there too here.]

Yet when mind will be tuned, in silence, just going on. 

neither there is looking for answer truly,

nor desire for meeting someone,

all is just coming and going

even this thoughts which

some call pure, good, ibadat, prayer, aspiration

comes and goes

So does all those, bad, impure, desire

comes and goes 

Verse my friend shared:

and response

अफ्डा-तफडी मची पड़ी है
लूट फुट कूट चली पड़ी है
जन-जन गाड़ी भर रहा
कंकर पथ्थर काया माला
ना जाने किसका कितना ढेर किया?

हाकन्वरो बेठ देखे तमाशो
मोन मधुर वाणी खड़ी रही

भाव ना धरया, शिर ना धरया
मुख कभी ना अंदर कारया
अनमोल को छोड़ कर
धूल को जोड़ लिया
लोभ-मोह में सब घुमावे
थोभ ज़रा तू, सोच ज़रा तू
चाह ना कर बाँध ना ज़रा  तू 

 आपन को ज़रा खोल ज़रा  तू

खझाना सारा तोल ज़रा  तू 

 मन सजावी तारो, दिल पुराव ज़रा  तू  

नाम शबद धुन चलाव ज़रा  तू  

 ज़रा मन लागे तारो फकीरी में
के मन लागे मारो फकीरी में

and as it moves ahead, from FB note

I am trying to swim but i get drown. 

In those drowning movement 

I don't feel drawn, as 

Not yet able to go deep down 

But always brought some sound 

Sound into word and expressing them into world. 

I feel lot of proud! that is when 

I need to watch and ask again 

Set back and reflect on those sounds

Life goes up & down, 

Still progress is what been aspire 

Till the last respire 

When i mingle into I, 

Than only all efforts been count.  

aaj phir se

What happens when you are doing nothing and you have nothing to do? That to when both hand's of clock are approaching to 12.
With some hope you still drool on FB, midst list of friends available for chat and new post & updates..

and than.. suddenly you find..

you loved this, and think to share...

before that you re-read it..

हमन है इश्क मस्तान, हमन को होशियारी क्या।
रहें आज़ाद या जग में, हमन दुनिया से यारी क्या।।

you also flow in love...  you also become crazy.. and forget everything.
and than this follows

You are not happy yet.
As you have read one more verse.. didn't got the meaning in first skip&scan mode..

you go back.
and read
चाह गयी चिन्ता मिटी, मनुआ बेपरवाह।
जिनको कछु न चाहिए, वो ही शाहनशाह।।

and meaning strikes to you, puts you in awe.
instantly what you follow is

A new level of conversation begins. not between you and person who shared the verse.That is there at outside. Another level of conversation between you and yourself. This time you want to type in hindi, put little bit more effort, get more close to meaning and try to bring forth the deepest aspiration lying beneath. A spark which wants to take hold of everything in life. Yet that spark is not able to succeed, remains still a small. Hope is that it becomes burning brazier, a fire which can never be quenched until the beloved is found and mingled with beloved. Only When fire meets Water.

You ignore call by parent too, your own body too. Don't even bother about asking for permission from rajesh bhai for posting this. All logical thoughts sounds illogical to you.You are awake well past midnight and still continue writing this.

 Still fire in heart is not quenched, await for beloved is still on.
after, again you have to give some excuse to put comma some where
so that line can continue.. life can continue and all this for search continue

दोष देना आसान हे
लांच देना नहीं कठिन
पर प्रभु मिले उन्हें
जो पवित्र प्रेमरस भर देय

 
 Hey, vaibhav
what are you upto?
Nothing! will be your usual answer
I don't know and I have done nothing, will surely follow.
You just be in Now.
Rest and let other Rest wherever they are?
Why you want to awake and set ablaze?
I know you are burning!
So burn alone!
Burn! Burn! Burn!

What I truly want?

Namaste vaibhav,

What you really want? Do you have slightest of hint, how much hard I have to work to complete your wants? and you, keep on changing your wants? Why can't you determine one and for all what you want?
What your heart desire? What your soul aspire? What your mind projects?

figure it out and let me know.

your,

Parampriya

chalo nayi daastaan likhe..

chalo nayi daastaan likhe...

dastak ki he naye saal ne ek darkasht le kar,
dakhila de hum ish jaha me nek khayal ko;
sifarish bhi woh saath laaya mere malik ke,
jo muje he pukar raha,
chalo nayi daastaan likhe.. 

chal mere bande, ab to nikal chal,
din dhal gaya he, 
dum he to nikal chal.
ek nayi daastaan likhne..



As first day of a year 2013 is about to end, a strong prayer is emerging out from the heart. To be, SATYAVAN. His way of sadhana is one where my heart, body and mind rests.

" But thou hast come and all will surely change:
I shall feel the World-Mother in thy golden limbs
And hear her wisdom in thy sacred voice
The child of the Void shall be reborn in God,
My Matter shall evade the Inconscient’s trance.
My body like my spirit shall be free.
It shall escape from Death and Ignorance. "

Satyavan's call to Savitri, on their destined meeting. Today, most of the time i felt an urge to answer few questions, to sought answers of them all in a days to come. symbols and legends of Savitri has revealed something significant for me and pertaining to my life. mind and heart is constantly drawing revelance with each part of the symbols.

Satyavan, who bares truth within. ignorant of his real self, he walks in joy in a palace of pleasures. Born in a human form, whose father has long forgotten and now lost the kingdom of glory and glame. In a process of creating identity he has cut the link from I and created a false, trapped i. The son of that father, contented in a way, not aware of real presence within. Now, he has awakened on a touch of savitri. He aspires to be with her, and through her to see the world and transcend the world. reclaim the glory.

O Parampriya, let this year be of total surrender, complete in its nature, with full sincerity and gratitude. A surrender as done by Satyavan. Satyavan within me us, asks to thee ' To come and make an abode in this part of your being.  transfigure and transform the mind and matter, canalised the energy to reveal thy self, to manifest thy way.'

eti shubham