આ ખાલી દિવાલો

આ ખાલી દિવાલોને જોયા કરવાનું મને ગમે છે.

હું ચુપચાપ એની સામે ઉભો રહુ છું,

ને એ પણ ચુપચાપ મારી સામે ઉભો રહે છે.

આમ તો એક્જ  રંગ એનો ને મારો,

દેખાતા ધબ્બા, ઈ કોના દોષો?

એ દિવાલો પર આવેલી તિરાડોને જોવાનું મને ગમે છે.

કંઈ કેટલી આક્રુતિઓ, અવનવી ભાતો;

જેમાં હું એટ્લો ખોવાઈ જાવ છું કે

પોતાની અંદર બહાર પડેલી તિરાડોને

ભુલી જાવ છું.

ક્યારેક મને લાગ છે કે આ દિવાલો મને

કંઈક કહેવા ચાહે છે.

હું તેમને આલિંગન આપી, કાન ધરુ

તે પણ મને કાન આપે છે

એક સ્થિર થઈને મને સાંભળે છે.

જ્યારે હૂમ કાંઇ બોલતો પણ ન હોવ.

કારણ કે અહિંયા ઢોંગ કરવા માટે છે શું?

અને મને પીઠબળ આપનાર બીજુ છે કોઇ?

આ દિવાલ નથી, વ્હાલ છે

કદાચ તરુવર પાસેથી લીધેલું ઉધાર છે.

જે હોય તે

આ દિવાલોને જોયા કરવાનું મને ગમે છે.

વૈભવ, ૦૧-૧૧-૨૦૧૬