કાંટો કરમાઈ જાશે

સવારથી કાંટો પકડી ને બેઢો

કાંઠે ઊભો ઊભો ઓટ ને જોતો

કંઠ ભરાઈ આવ્યો ત્યાં સુધી

કાંટો નીચે ના મૂક્યો.

'બધી રીતે તપાસ જો કરવી તી

અલગ અજબ કંઈ મળી જાય'

નિરીક્ષક ક્ષણે ક્ષણે કહેતો.

ક્ષય થઈ રહ્યો હતો ક્યાંક

અસ્ત નજીક છે એવું ભાસે

ને કોઈ ભાસે ભેખ કાંટાનો

કે મારો, પહેલા કોણ?

સાંજ પણ ચાલી ગઈ,

પણ ગમ ના ગયો.

પ્રહર કેમ આજે આમ

પહરેદાર બની બેઠો

દ્રવિત ને આમ બાંધી રહેતો.

ક્યાં ચલિત થઈ જાય

ચકિત થઈ જાય

સત્ય આમ સાવ સામે આવી જાય

ના એમ કઇ સહેલાઈથી થોડું થાય!

એટલીજ સરળતાથી એ બધું થયું.

સમય જે યમ બની, કોઈ નિયમ બની બેઠો તો

તે જ મિત્ર બની, સમીપ બની સાથે રહેતો તો.

જાણે અજાણે કેમ તેના ડર થી 

જે હતું નહિ, આભાસ બની સાયો

પ્રયાસ ને મથામણ ઘણી બધી, ગણી ના ગણી

કરી તે કાંટાથી દુર જવાની, 

વિચારો કાંટાને પકડી રહેતા જડથી, કેવા બુઢ્ઢા લાગતા

ને ત્યાં તેનું આગમન, યૌવન રસ ફેલાવતું.

પળમાં પ્રેમનો રાગ આલાપી, જતી રહી

પાંદડી થમાવી મધ્યે. 

હવે કાંટો છે તેની જગ્યા એ, તેનું કામ કરી રહ્યો.

પુષ્પ થવાની ઈચ્છા તેની પણ હતી

ખૂલી ના શક્યો ડરથી, ગુસ્સામાં તે ખીલી જેવો 

બની ગયો. છોડને તો તે પોતાનું લાગે,

તે કેમ કરી છોડે. એની ધીરજ ઘણી

જ્યાં સુધી ભણી

ના લે તે સમય સુધી

રાહ જોતો બેઠો.

એક ઘડી, કાંટો પણ કરમાઈ જશે. 

ફરીથી ક્યાંક આમ કોઈ પાંદડી પ્રસ્ફૂટિત થશે

તેને ડર નહિ હોય કોઈનો, બસ પ્રેમ રસ ભરી

કૃતજ્ઞતા ખરી ને ખુલ સે સત્ય પ્રકાશે

ક્રમ અક્રમ જે રસ્તે, પહેલી વારે કે

અનંતના દ્વારે 

ફૂલની જેમ કાંટો પણ કરમાઈ જશે.

એક દી કાંટો નહિ બસ ફૂલ બની

બધે સુવાસ ફેલાવશે. 

ને અત્યારના પણ ક્યાં તે ખોટો છે.

આ તો સ્થાન ને સમયમાં હજી છોટો છે

કેટલા ચક્કરે કાંટો ફૂલ થાશે. ને ત્યાં સુધી

કાંટો કરમાઈ જાશે. 

સંરચના

ઘણી બધી લાગણીઓ

ક્યાંક ધરબાઈને બેઠી,

સમાજની શરતો લાગુ

ક્યાં પડશે ગણતા?

ભાવવિશ્વ મારું આમ તો વિશાળ છે

પણ આ શબ્દોની બારી, તેની પરિભાષા

એના ખેડાણમાં કચાશ છે.

વ્યવહાર રાખશો તો આપ - લે થાશે

ઉત્તર પ્રતિઉત્તર ની જેમ ક્રિયા પ્રતિક્રિયા

આ બધા નિયમો પણ લાગશે

જાણ્યું નહોતું આ આમ વાગશે

ઘણા ઊંડા ઘા, અશ્રુ વહાવશે.

કવિનો જીવ છે મારો પણ,

વ્યાપારી કહી તું આમ ફગાવશે.

આદર્શોને પોષતા, સત્યને ખોજતા

દૂરસંચાર આમ દોષ બની

તારા સંસારમાં દોષી બનાવશે.

અંધારમાં આટલા ઊંડે ઉતરશું

તારા સાથે જન્મેલા સવાલે

દશા અમારી સારી નથી આમતો

પણ પ્રેમથી દોરાયેલા યાત્રીને

થમવાનું ક્યાંથી, ઉગવાનું ઉજાસે

દિશા અભીપ્સા નિર્ધારિત કરશે

એ સત્ય શિવ સુંદર સુધીની જાત્રા

જે સૂર્યલોકિત પથ પર મંડાશે. 

- ધરતી વૈભવ 

14 શ્રાવણ 1945

5 august 2023

 

Not well somewhere within, so I went to the well. From last Sunday to today, there is rise and fall, and plenty flown away. All I shared to the well and in hope to be well. Didn't knew I will become well, holding more on hope to be of some use. 

Letting it go. Before it get more stagnate , just putting all emotions out here as a Gujarati poem. If you can read, visit the blog. 

Some random clicked, AI generated image and few purposeful capture 

All coming together for just flowing this emotion. Which were there for almost a week now. Somewhere inside, churning , torning me apart. For new light to dawn and see the world again from fresh eyes. 

deal with death to be alive - maybe part 1

मृत्यु के साथ आप कैसे सौदा और समझोता करते हो, इसी पर आप जिंदा दिल हो की नही, सचमे जीवित हो के नही ये पता चलता हे. 

कल , कब , किस क्षण वो आनेवाला हे, उससे तो हम सब अंजान है। परंतु इतना जरूर जानते हे की, उसे आना हे। जब तक हम अमृत्व प्राप्त न करले, तब तक यह मृत्यु इस स्वरूप मे आएगा। 

आज एक मित्र के साथ अपनी कहानी (जीवनी) सांझा करते हुवे यह ध्यान में आया की जीवन के कुछ अहम निर्णय में  काल (समय और मृत्यु) ने अपना भाग खेला हे। 

पहले वो बहुत देर के बाद आता था। आजकल उसकी गति तेज हो गई हे। काल किसने देखा तो नही हे। इसलिए कैसे याद रहे वो।

हम भूल जाते हे। हम डर जाते हे।

भूलना और डर जाना यह दो काल के साथ और काल में न चल पाने के प्रमुख कारण हे। 

या तो हम समय और यम को भूल गए होते हे, या फिर उसके डर से जीवन को जिते हे। बहुत कुछ लिखा जा सकता हे यहां पर। परंतु लिखना समझना से ज्यादा जरूरी समय को अनुभव करना हे, उसकी लय, ताल के संग चलना जरूरी हे। समझ और समझ को प्रस्तुत करने के लिए भाषा यह तो आ जाती हे। ना भी आए तो कोई ज्यादा फर्क नही पड़ता। 

पिछले हफ्ते ही, विज्ञान की कक्षा मे यह सवाल आया था, की समय कैसे भौतिक राशि हो सकती है? उसका एक उत्तर समय की व्याख्या जैसे की गई हे उससे आता हे। समय यानी दो घटना के बीच का अंतर। ओर अगर वो घटना हमारे आंखो के सामने ना हुवि तो दूसरे माध्यम से उसे ढूंढते या अनुमान लगाते हे। 

विज्ञान और धर्म (religion) ने हमे कुछ तरीको से समय याने काल याने मृत्यु के साथ जीना सिखाया हे। सब अपनी अपनी समझ, क्षमता ओर शक्ति के आधार पर एक सौदा कर लेते ही मन के अंदर कही। ओर समय को भूल जाते हे। ओर जब अचानक याद आता हे, तो वो ज्यादा भय उत्त्पन करता है। उसके मोह मे कितने सारे और कार्य करते ही होंगे। 

समय की तरंग

Contd।